آدام اسمیت را به عنوان پدر علم اقتصاد می شناسند. وی در نخستین کتاب علم اقتصاد که به ثروت ملل مشهور است عنوان می دارد که میزان ثروت یک کشور به دارایی طلا و نقره مرتبط نمی شود٬ بلکه ثروت کشورها حاصل تولید کالا٬ توانایی نیروی کار و ... است. کتاب آدام اسمیت به قدری در عرصه اقتصاد مهم است که وی را پدر علم اقتصاد می دانند. نگرش پایه ای اسمیت به موضوعات اقتصادی مانند تقسیم و تخصص نیروی کار٬ بهره وری و بازارها باعث گسترش علم اقتصاد طی ۲۰۰ سال گذشته گردیده است.

در دوره حاضر و به ویژه پس از گسترش کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات و همچنین ارائه نظریات گوناگونی پیرامون جایگاه نوآوری در رشد اقتصادی - توسط افرادی مانند شومپیتر - اقتصاد دانش محور در ادبیات اقتصادی جهان مطرح گردید و مورد توجه قرار گرفت. اقتصاد دانش محور اقتصادی است که در آن دانش عامل ایجاد ثروت به حساب می آید. جمله معروفی است در اقتصاد امروز که٬ ثروت بستگی به میزان دارایی٬ پس انداز پولی٬ زمین تحت تملک٬ میزان محصولات کارخانه و یا تعداد کارگران بنگاه اقتصادی ندارد بلکه مهمترین شاخص ثروت٬ میزان اطلاعات٬ دانش و آگاهی است.  به هرحال در هر دوره و مبتنی بر شرایط هر عصر٬ موضوع ثروت در اقتصاد یکی از مفاهیم بسیار اساسی و تعیین کننده است که بررسی شیوه های شکل گیری٬ انباشت و مصرف آن می تواند نتایج ارزشمندی را حاصل کند. پس از این توضیح خلاصه که کاملا اقتصادی است٬ به سراغ موضوع بحث خودمان می روم. سوال اینجاست که در اقتصاد عشق چه چیز ثروت به حساب می آید.

به نظرم در اقتصاد عشق٬ مهمترین ثروت دوست داشتن است. به بیان دیگر در اقتصاد عشق کسی ثروتمندتر است که بیشتر دوست داشته باشد و بتواند ظرفیت های لازم در این جهت را در خویش فراهم نماید. خودمانیم٬ هر کس بتواند بیشتر و بهتر دوست داشته باشد - و روی این بهترش تاکید بیشتری دارم! - می تواند عشق را بیشتر رونق بدهد و آن را به صورت مناسب تری ابراز کند. در واقع این دوست داشتن است که معیار غنا و توانگری در اقتصاد عشق به حساب می آید.

مرتبط با این موضوع حرف های زیادی در ذهنم دارم که ترجیح می دهم پس از اظهار نظر خواهر آنها را بیان کنم. آیا خواهرم موافق است که ثروت در اقتصاد عشق ما٬ دوست داشتن است؟

نگارنده: برادر...

 

خواهر بنا به درخواست برادر از قاعده يادداشتهاي يك در ميان تبعيت نمي كند و بالاخره يكجوري بايد كم كاري اين چند روز خود را جبران كند. در اين پست مي خواهيم به آن سه سوال كذا كه هميشه در علم رايج اقتصاد جنجال برانگيز و مورد بحث است ، بپردازيم!

اقتصاددانان همواره سه سوال اساسي در علم اقتصاد كالاها و خدمات مطرح مي كنند كه ما با استفاده از متدولوژي شبيه سازي كه در پست قبلي توضيح داديم مبناي كار تاسيس اين وبلاگ است ، مشابه همين سه سوال را در علم اقتصاد عشق مطرح مي كنيم :

 

 

پاسخ پرسش اول ( چه چيز) : با توجه به تك محصولي بودن در اقتصاد عشق ، سوال اول موضوعيت ندارد. به عبارتي عشق تنها خدمتي است كه در علم مذكور توليد ، عرضه يا ارائه مي شود.

 

پاسخ پرسش دوم ( چگونه ) : عوامل گوناگوني كه اين پرسش مطرح ساخته است ، در علم رايج اقتصاد عواملي از قبيل زمين ، كار ، ماشين آلات بوده است. در علم اقتصاد عشق ، عوامل لازم و دخيل در عرضه انواع عشق ( لازم به ذكر است عشق به صورت يك طيف در نظر گرفته شده است كه از ذهن خواهر به لحاظ كيفيت ، عمق و ... مي تواند متفاوت باشد و خود انواعي دارد كه بعدا به آن مي پردازيم ) مي تواند محيط فردي ، درك عقلاني هر فرد ، قلب و احساسات مشتقه از آن و ... باشد. نحوه تركيب اين عوامل مي تواند منجر به توليد انواع عشق ها شود. ( اينجاس كه آدم تازه فرق عشق با عشق رو مي فهمه! اينجاس كه مثلا تازه آدم مي فهمه چه بسا عشقي كه يه برادر سببي به خواهرش عرضه مي كنه موثرتر و مداوم تر از عشقي باشه كه يه برادر واقعي به آدم عرضه نمي كنه! اينجاس كه به فرض مثال اگه دو نفر داشته باشي كه عاشقت باشن تازه مي فهمي كدومشون دازن عشق اصيل تر و عميق تري بهت عرضه مي كنن. اينجاست كه از روي زندگي هايي كه متلاشي شدن تازه مي فهمي ، توليد و عرضه عشقايي قلابي انجام شده يا اينكه عشق توليد شده مثه يه كالا معيوب يا مثه يه خدمت ناكامل بوده و خدمات پس از فروش نداشته و ....آخيش. خيالم راحت شد يكم غير رسمي حرف زدم. آخه اين بخش كه چه طوري تركيب قشنگي از دل و عقل و شناخت و اينا بچيني كنار هم تا يه عشق بي نقص يا حداقل كم نقص توليد بشه ، خيلي مهمه و همش مباحثيه كه تو اين بخش يعني پرسش دوم مطرحه. اينجا جا داره كه از سر فوران احساسات و عواطفم به برادر بگم خيلي عزيزي واسه خواهر.)

 

پاسخ پرسش سوم ( براي كه ) : اينكه عشق براي كه توليد يا عرضه مي شود مبحثي است كه اندكي متفاوت با پرسش مشابه مطرح شده در علم اقتصاد است. در علم معمولي اقتصاد ، پاسخ اين پرسش آن ميشد كه بله. كالا و خدمات براي متقاضي توليد مي شود. متقاضي فردي است كه حاضر است در ازاي پرداخت قيمت آن كالا يا خدمت ، آنرا دريافت نمايد. اما در علم اقتصاد عشق ، لزوما چنين نيست. در اقتصاد عشق ، عاشق به عنوان عرضه كننده ( Supplier ) و معشوق به عنوان مصرف كننده (‍ Consumer ) قلمداد ميشوند.نكته بسيار مهم آنست كه مصرف كننده عشق لزوما به معناي متقاضي ( Demander ) عشق نمي باشد.

بنابراين عرضه كنندگان عشقهايي اينچنيني در اصطلاح يا 1- عشاقي ايثارگر و بدون توقعي مي باشند كه قيمتي در ازاي ارائه يا عرضه خدمت عشق دريافت نمي نمايند و يا 2- عشاقي مي باشند كه معشوق شان به هر دليل كه چرا و چگونه اش بماند ، در زمان عرضه خدمت عشق ، حاضر به پرداخت قيمت آن و به عبارتي تقاضا نمودن آن نمي شوند. مصداقش را سالها قبل پير همدان بابا طاهر ، كه اخيرا از زيارتش بازگشته ام به شيوايي بيان كرده است:

چه خوش بي مهرباني هر دو سر بي ... كه يك سر مهرباني درد سر بي ...