خب.اجازه مي خواهم بعد از اين همه ننوشتن يك نفس عميق بكشم تا بتوانم بقيه مطلب را ادامه بدهم. اولا عذر خواهي بابت تاخيرم و كم كاري هايم . ثانيا سپاس بابت اينكه برادرم يك تنه سنگر اقتصاد عشق مان را در نبود من حفظ كرده و يادداشتهاي جالب و قابل تاملي درج نموده است.

 

اين مدت بعد از كمي تفكر پيرامون هدف مان از تاسيس اين وبلاگ و مطرح نمودن بحث علم اقتصاد عشق (!Loviconomics or Loveconomics ) ، به اين نكته رسيده ام كه اين مضاف و مضاف اليه عجيب ، قرارست چنين معنايي داشته باشند :

زيركتيبه!!: خواهر روشن شدن اين مطلب مهم را مرهون توضيحات قبلي برادر مي داند.

 

پرسش :

پاسخ :

از برهان خلف استفاده مي كنيم. از آنجائيكه عشق ، ملموس (Tangilble) نمي باشد كالا نيست. بنابراين خواهر هم با طبقه بندي آن در حيطه خدمات (Service) موافق مي باشد.

 

پس از مشخص شدن اينكه عشق از منظر اقتصادي جزو خدمات طبقه بندي مي شود ، در مرحله بعد به عرضه و تقاضاي آن ورود مي كنيم. اينجا جالب است سخني نقل كنم كه مي گويد :

بنابراين نشان از اهميت طرح اين دو واژه در علم اقتصاد را دارد. در علم اقتصاد عشق ، عاشق به عنوان عرضه كننده خدمت عشق يا Supplier و معشوق به عنوان مصرف كننده (Consumer ) و در برخي موارد تقاضا كننده ( Demander ) قلمداد مي شود.

بازاري هم كه در آن خدمت عشق ، عرضه و تقاضا مي شود ، زندگي نام دارد. هي فلاني. زندگي شايد همين باشد. غير از اين است برادر؟

 

 

نه. انگار قرار نیست خواهرم بنویسد. اینکه من می نویسم برای این است که نمی خواهم حاصل این تلاش مشترک و دوست داشتنی از بین برود. ظاهرا این روزها اقتصاد عشق خواهرم کمی کساد است و از همین رو بنده برای جلوگیری از تعطیلی بنگاه بایستی به هر نحو ممکن قیمت را بالاتر از هزینه متغیر متوسط نگاه دارم تا جلوی ورشکستگی را بگیرم.

با خودم فکر می کردم که عشق یک کالاست یا نوعی از خدمات. در اقتصاد تولیدات را به دوبخش کالا و یا خدمات تقسیم می کنند. البته در طی سالهای گذشته بحث اطلاعات و فرآیندها هم مورد نظر بوده است. به عنوان مثال تولید فولاد٬ تولید کالاست و ارائه سرویس بانکی٬ خدمات است. از حدود سال ۹۵  میلادی کارشناسان اقتصادی با این مشکل مواجه شدند که یک نرم افزار کالاست و یا خدمات. چون نرم افزار بر روی یک لوح فشرده قرار می گرفت و نه جایی را اشغال می کرد و نه به صورت یک خدمت ارائه می شد. (ببخشید که این بخش اقتصادیش بیشتر از عاشقانه اش شد).

حالا خودمانیم. عشق از جنس کالاست یا خدمات. آیا عشق را می شود وزن کرد؟ این سوالی است که خیلی دلم می خواهد پاسخی برایش بیابم. به نظرم عشق به خدمات بیشتر شبیه باشد تا کالا. هرچند ما وقتی کلمه خدمات را می شنویم یاد شرکت های خدمات نظافتی و قراردادهای پیمانکاری می افتیم. انگار عشق مانند یک سرویس از سوی عاشق به معشوق ارائه می شود. مصدرش شاید بشود عشق ورزیدن. فقط مشکلش این است که یک نفر می تواند بدون اینکه کسی بخواهد هم عشق بورزد در حالی که در اقتصاد چنین چیزی به هیچ وجه معقول نیست که سرویسی ارائه شود که متقاضی ندارد.

واقعا از منظر اقتصادی ماهیت عشق چیست؟ کاش خواهرم در قالب یک یادداشت به من جواب ده